82. rocznica wybuchu II wojny światowej.
1 września tego roku obchodziliśmy 82. rocznicę wybuchu II wojny światowej. Wszyscy mamy świadomość, że ten straszny konflikt zbrojny trwał na świecie blisko sześć lat i pochłonął wiele ofiar. Dla naszej ojczyzny decydujące okazały się pierwsze dni września, kiedy to Polska zaatakowana przez wroga próbowała się dzielnie bronić. Tę walkę zbrojną w obronie niepodległości, prowadzoną od 1 IX do 6 X 1939 przeciwko agresji Niemiec i od 17 IX — ZSRR, będącą początkiem II wojny światowej nazywamy kampanią wrześniową. 1 września 1939 rano niemieckie wojska napadły na Polskę, przekroczyły granicę lądową, zaatakowały z powietrza cały kraj, uderzyły od morza na Gdynię, Hel i Westerplatte. Dokładnie o godzinie 4.45 pancernik „Schleswig-Holstein” rozpoczął ostrzał polskiej strażnicy wojskowej. Ostatecznie polska obrona Westerplatte załamała się dopiero 7 września po wielokrotnych atakach niemieckich prowadzonych z lądu, morza i powietrza. Obrona Westerplatte stała się symbolem polskiego oporu wobec niemieckiej agresji, której celem była likwidacja państwa polskiego. 17 IX wschodnią granicę Polski przekroczyły liczące ponad 800 tysięcy żołnierzy wojska sowieckie, złamały obronę Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP) oraz improwizowanych oddziałów WP i dotarły prawie do linii Narwi, Bugu, Wisły i Sanu (po 28 września po ponownym podziale Polski wycofały się na linię Narwi, Bugu, Sanu); w nocy 17/18 września prezydent RP z rządem oraz Naczelny Wódz przekroczyli granicę polsko-rumuńską i zostali internowani; nowe władze państwowe RP uformowały się na uchodźstwie we Francji; 22 września skapitulował Lwów (poddał się oddziałom sowieckim), 28 września — Warszawa, 29 września — Modlin, a 2 października — Hel; ostatnie bitwy kampanii wrześniowej stoczyły: Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie” (generał F. Kleeberg) z Niemcami pod Kockiem (2–5 października) oraz grupa KOP (generał W. Orlik-Rückemann) z Armią Czerwoną pod Szackiem (29–30 września) i Wytycznem (1 października). Podczas kampanii wrześniowej 1939 w walkach uczestniczyły nie tylko regularne siły zbrojne, lecz również oddziały ochotnicze tworzone m.in. przez byłych powstańców śląskich i wielkopolskich oraz harcerzy; ogólne straty polskie w walce z Niemcami wyniosły (według Biura Odszkodowań Wojennych) ok. 620 tysięcy ludzi, w tym: 66 tysięcy zabitych, 134 tysiące rannych i 420 tysięcy jeńców; w walce z Armią Czerwoną zginęło (głównie rozstrzelanych po wzięciu do niewoli) lub zostało rannych kilkanaście tysięcy, do niewoli dostało się ok. 250 tysięcy żołnierzy; straty Niemców: ok. 45 tysięcy zabitych i rannych, ok. 1 tysiąca czołgów i samochodów pancernych (30%) i 700 samolotów (32% użytych w kampanii), co uniemożliwiło wojskom niemieckim szybkie przejście do działań ofensywnych na froncie zachodnim. Straty Armii Czerwonej to ok. 2,5 tysiąca zabitych i rannych. A.Paterek
|